Voor het eerst alleen weg

Dag 0
29 januari, daar ging ik dan. Helemaal alleen weg voor 2,5 maand naar Finland. Ik had geen flauw idee waar ik aan begon. Ik wist niet waar ik terecht zou komen en ik had al helemaal geen idee wat ik zou moeten verwachten.
Stap 1: de vlucht. Nog nooit gevlogen had ik. Leuke en spannende verhalen van familie en vrienden had ik gehoord, maar of het allemaal waar was en of dat ook voor mij ging gelden, wist ik niet. Het moment van Schiphol zal ik niet vergeten. De spanning gierde door mijn lijf en het moment dat ik daadwerkelijk door de poorten heen moest en afscheid moest nemen van familie, was eigenlijk moordend. Ik was de controle over mijn totale lichaam kwijt en vroeg mijzelf af waarom ik hieraan begonnen was. Ik kon dit niet, ik wilde dit niet.. en toch moest ik, want alles was geregeld en diep in mijn hart wist ik dat ik spijt zou krijgen als ik het niet zou doen.
Stap 2: daar was ik, alleen geland op Helsinki, in ieder geval het land waar ik stage zou gaan lopen. De taal greep mij al meteen niet aan. Alles wat ze zeiden leek abracadabra of iets dergelijks.. het komt er op neer dat ik er geen woord van verstond. De overstap op Helsinki stond er ook voor dat ik alleen was, in het Engels moest bestellen en communiceren voor de aankomende 10 weken. Het idee gaf mij rillingen. Ik wist niet meer of ik nou blij of verdrietig was.. ik was emotieloos. Maar iets in mij zei dat ik het kon, dat ik het vol móest houden.
Stap 3: Kuopio airport. Daar was ik dan: eindelijk na nog een half uur vertraging was ik dan om 19:45 geland in de stad waar ik de komende 10 weken ga verblijven.
Wat een spanning, ik werd opgehaald door een persoon die ik niet kende en die mij zou brengen naar ''het'' appartement. En jahoor, hij stond klaar met een briefje met daarop: ''Steffanie''. Ik schrok, maar ja het was inderdaad zo, het was mijn naam en even kwam het besef dat ik écht in Finland was. Zo raar, zo uitgeput en nog zo onwerkelijk.
Wat mensen het meeste vroegen als ik zei dat ik naar Finland ging voor stage: ''koud ofniet?'', nou ik zal jullie vertellen.. dat ergens veel sneeuw ligt betekent niet dat het ook direct zo koud is als wij in Nederland gewend zijn. Hier ligt inderdaad ongeveer 20 cm. sneeuw, maar koud? nhah, nee niet echt.

Dag 1
Hmm, het is zaterdag. Eerst even kijken of ik wat kan verkennen.
Oke, het appartement, het is groot, maarja dan moet het ook nog knus gemaakt worden, en dat is niet gemakkelijk als je nergens wat weet te vinden. Maar buren zijn altijd handig en zelfs met de meest gebrekkige communicatie kom je er wel!
Om te lopen naar het centrum was misschien iets té enthousiast, maarja 1,5 uur lopen op een dag doet een mens misschien wel goed.
En koken voor jezelf is ook niet echt een pretje, aangezien ik vanaf volgende week pas een huisgenoot krijg.
Skype, jij bent echt een uitkomst. Jij kunt mensen die 1700 km van elkaar af zitten toch nog het gevoel geven dat ze enigzins bij elkaar zijn. Want tja, wat moet je als de eerste twee dagen in het weekend vallen en je niets kent? even met thuis bellen natuurlijk!
Nog één dag en dan is het maandag, de dag dat ik naar school ga om te kijken hoe het in Finland allemaal geregeld wordt en is. Ik ben erg benieuwd en hoop dat het een leuke tijd wordt!

Ik houd jullie op de hoogte!
Liefs, x