Ik zit alweer in de vijfde week

Weken vol gekte, spanning, plezier en leermomenten

Ik ga proberen te beginnen bij het stuk waar ik ben geëindigd, maar ik weet niet meer of alles in chronologische volgorde loopt. Gelukkig heb ik ook wat tijd kunnen maken om weer een goede beschrijving proberen te maken van de afgelopen weken.
Nadat mijn weekje stage afgelopen was, hadden wij verzonnen om zaterdag te gaan cross-country skiën. Het klonk leuk (was het natuurlijk ook wel), alleen was ik van te voren als iets te fanatiek geweest. Ik was zaterdagochtend vroeg opgestaan en had in mijn hoofd om een ontzettend goede wandeling te gaan maken. En dat was het, iets langer dan een uur, omdat ik (had ik kunnen weten) een beetje verdwaald was. En ik dacht; een uur is niet zo heel erg lang op een dag, alleen had ik mij nog niet bedacht hoe ik eigenlijk naar de plek van het cross-country skiën ging.
Toen we vroeg in de middag afgesproken hadden om naar de plek van bestemming te gaan, reden er geen bussen en moesten we (jaja!) lopen. Niemand had Wi-Fi of 3G en dus deden wij het met de paddenstoelen (6 dames, en nee dat ging niet goed). We kwamen ergens in de bossen uit waar er mensen aan het skiën waren. Op een gegeven moment zagen we dus een bordje staan met: nog maar 4 km, en we hadden, ik gok, er al ongeveer 3 à 4 op zitten.
Ook werden we nageschreeuwd, want ja dan kunnen ze ineens wel Engels die Finnen: je mag hier niet lopen, dit is om te skiën! Uh oke? Maar help je ons dan de weg te wijzen? Met nog een vrij vriendelijke stem. En nee, ze ging door en liet ons achter.
Gelukkig zijn we uiteindelijk tóch nog op de plek van bestemming aangekomen en konden we cross-country skiën. En ik had niet verwacht dat het echt vermoeiend en soms toch ook heel eng kon zijn.. Dacht je dat je hard ging, kwam er weer zo’n gekke Fin voorbij scheuren. Maargoed het was absoluut de helse wandeling waard en natuurlijk kon ik goed slapen ’s avonds.
Zondag had ik het in mijn hoofd gehaald om te gaan klimmen. Hartstikke leuk, ik houd ervan om dingen te ondernemen. Dus (alweer lopend) ging ik op pad en kwam ik samen met een medestudent bij de klimhal aan. Zij had het al vaker gedaan en wist dus wel hoe het allemaal geregeld werd, super tof! Ik had me alleen niet zo goed bedacht dat ik het al heel lang niet meer gedaan had, en dat het grootste deel van mijn dag eigenlijk bouldering(?) zou zijn. Dat is dus; klimmen zonder touw. Natuurlijk is het een uitdaging, maar ik had wel klamme handjes en voetjes. Zonder grappen, ik heb er echt super van genoten maar ik wist niet dat het zo zwaar was aangezien ik de volgende dag mijn spieren nogal voelde 
De opvolgende week mocht ik weer mee naar de buitenpraktijk. Deze keer helaas een taxi en dus geen ice-road.. Helaaaaas.
Ik heb daar vrienden gemaakt. Er was namelijk iemand en die kwam elke dag voor de wondverzorging. Op een gegeven moment vertelde hij dat hij Nederlandse roots had (hij kon helemaal geen Nederland of Engels) maargoed volgensmij vond hij het wel mooi haha.
Hij zei elke dag tegen de verpleegkundige dat ik het mocht doen en hij gaf alleen maar complimentjes aan de verpleegkundige die het dan weer ging vertalen naar het Engels (als ik het zo terug lees is het eigenlijk nog wel grappig ook). Aan het einde van die week zei hij dan ook dat hij mij een goede stage toewenste en dat ik zeker nog een keer terug moest komen, en of ik misschien niet in Finland wilde blijven (nou neu niet zo’n hele erge behoefte aan hoor) haha. Maar hij wenste mij in ieder geval succes en een goede terugkomst thuis. Ik vond hem lief.

Deze week kwam ook mijn huisgenoot. En raad eens; ze is Fins! Eerlijk; ik zag het in het begin nog niet zo zitten. Ze was een beetje verlegen en over het algemeen is er bekend dat je niet zo’n heel goed contact met ze kan krijgen.
Maar niks was minder waar. De tweede dag hebben wij wat dingen besproken en hadden wij besloten de volgende dag naar de LIDL te gaan met haar auto! VOORDEEL!
Ook kreeg ik een briefje waarop stond dat er geprobeerd was een pakketje te bezorgen, maar dat ik niet thuis was. Ik wist niet wat erop stond maar mijn lieve huisgenote natuurlijk wel! Ik helemaal gelukkig naar de winkel omdat iemand mij een pakketje gestuurd had!
In volle spanning en trots opende ik het pakketje in de hal naast de winkel (iedereen zat mij aan te staren maar dat maakte mij niet uit) waaruit ik 2(!) pakken kaas haalde die mijn lieve mama mij gestuurd had! Ik had haar namelijk verteld dat ik de kaas hier niet zo lekker vond en dus dacht ze: oke, hier dan krijg je dit. Ik hou van d’r en ik vind het een geniale actie! Bedankt nog mam .

Afgelopen zaterdag by the way: ben ik naar een Ice Speed Race geweest. En dat was KOUD! Ik zal het even uitleggen.
Vrijdagavond was er een feestje en zijn wij de kroeg in geweest. Daarna nog even nazitten en zonder dat wij het echt in de gaten hadden was het 03:30. Opzich, tja, vrijdagavond. Alleen had ik mij niet bedacht dat mijn wekker om 07:00 zou gaan. Toen dat moment er was, dacht ik er anders over en wilde even snoozen (dat ging dus niet goed). We zouden met de bus van 07:45 gaan, en raad eens.. Ik werd om 07:46 wakker. Daag bus.
In alle haast mijn kleding gepakt (dunne sokken, 1 thermobroek en een dunne spijkerbroek, 1 shirt en een dun vest) en dacht dat wel goed was voor die dag. Ik heb gerend naar de volgende bus zodat ik toch nog op tijd zou komen. En ja! Gehaald 
Totdat we daar aan kwamen, het was ontzettend koud en mijn tenen begonnen al te bevriezen, om het dan nog maar niet over mijn benen te hebben. Gelukkig konden we iemand aan de jas trekken en mochten wij in de kleedkamers van de rijders zitten om nog maar een beetje op te warmen. Een medestudent had gelukkig een skibroek die ik aan kon trekken en ik had zelf bedacht om een plastic zakje om mijn voet te doen met keukenrol om nog wat extra warmte vast te houden (ik vond hem wel geniaal). Maar vooralsnog hielp het niet zoals ik gehoopt had.
Door wat rond te rennen en squads te doen werden wij uiteindelijk wel wat warmer (of we werden warm omdat we ons lichaam niet meer voelden).
De race was wel gaaf. Het waren motoren die op ijs reden met over de hele banden spikes. En als je gingen rijden stonk het naar pure olie, maar dat nam ik dan maar voor lief haha.

Zondags was er een privé food festival en wij hadden besloten om met 2 Nederlanders boerenkool te gaan maken. We wisten niet of het helemaal ging lukken, maar uiteindelijk was de boerenkool gevonden en konden wij aan de slag (het was natuurlijk wel iets anders dan wij gewend waren, want ik heb nog nooit boerenkool zelf hoeven snijden :D).
Maar het belangrijkste: uiteindelijk hadden we het, MET rookworst, en de mensen vonden het lekker! Ons kleine Nederland met al het gekke eten en onze medestudenten vonden het goed. Dat was toch wel even een prestatie!

Hieronder heb ik nog een aantal dingen opgeschreven over mijn verblijf in Finland
Het is mij opgevallen in de tijd dat ik hier nu ben dat veel mensen wat alternatiever zijn. Zo verven (in mijn opzicht) heel veel mensen hun haar rood, blauw, roze of andere gekke kleuren en hebben heel veel mensen piercings in hun wang, op de neus (tussen de ogen). Waarschijnlijk valt het niet iedereen op, maar ik ben er echt op gaan letten en vond ik dit wel opvallend.
De hierboven genoemde dingen heb ik dan ook voornamelijk opgemerkt in de bus, waar ik ook nog iets over moet vertellen: als ik in Nederland om 06:20 naar de bus ga,is er geen kip en kan ik liggen in de bus omdat er zoveel plek is. Hier zit de bus al redelijk vol als ie bij mijn halte aankomt, en ik ben de tweede halte (volgensmij). Maar al met al stappen er dus meer mensen in en vind ik dat de bus best vol zit voor mensen in de ochtend. Daarentegen zijn ze niet vrolijker dan in Nederland haha.

Ook hebben de supermarkten afwijkende openingstijden. Zo zijn de meeste tot 21:00 geopend, maar er zijn er ook wat die tot 23:00 of 24:00 geopend zijn, en nee dat zijn geen avondwinkels zoals wij ze kennen, maar gewoon echte supermarkten.

En ik heb wat geleerd van een van mijn Spaanse vrienden over studieontwijkend gedrag. Ik vertelde haar namelijk dat ik mij daarna schuldig voelde en tien keer zo hard moest werken. Maar: toen kreeg ik de tip; als je nou gewoon wat nuttigs gaat doen en daarna bezig gaat met je studie, voel je je ook niet schuldig, wánt je hebt iets nuttigs gedaan in plaats daarvan. En toen kwam de zin: that’s why we are doing Siesta! Nou, werkelijk, ik kwam niet meer bij van het lachen, maar serieus ik houd het wel elke keer in mijn achterhoofd haha.

Als wij hier uitgaan,donderdag, vrijdag, zaterdag, whatever.. dan is er niemand die zegt dat je niet naar binnen kan met jouw lelijke snowboots of dikke trui, of dat je je make-up een keer niet hebt gedaan.. Nobody cares zoals in Nederland, iedereen zou je raar aankijken als je dat doet, maar hier kan vanalles.

Ook hebben wij laatst een goede daad verricht: er zat een vrouw met haar auto vast in de sneeuw en ze zat tegen een andere auto aan. Wij hebben haar helpen duwen en ik zei tegen haar: je moet waarschijnlijk even een briefje achterlaten voor die auto want hij heeft schade, waarop mevrouw antwoordde: neehoor, ik ken ze wel, maar dit maakt niet uit. Ik stond met ongeloof te kijken. Wat zegt ze nou? Als ik weg zou rijden bij iemands auto zou diegene woedend worden haha!
Als laatste vond ik het in het begin erg vervelend dat al die Finse mensen het heel pijnlijk weg kunnen lachen als je zegt dat je alleen Engels spreekt en zij zeggen, hihiahahah: I don’t understand. En dan lopen ze ook nog wel, doeihe 
En ’s morgens krijg ik vaak een verhaal van een medewerker te horen (waarschijnlijk waarom ik binnen ben en op een stoel zit (omdat ik zit te wachten op een collega)), en als ik dan zegt: I’m sorry? Dan lacht ze en loopt ze weg. Nou oke, dat kan ik ook: HAHAHAHAHA, oke niet? Bedankt! Want ja, ze verstaan me toch niet :D
Ik denk dat ik er op dit moment meer lol aan heb dan zij, want elke keer als iemand mij aanspreekt moet ik al lachen, omdat ik weet wat er gaat komen. Oh man man, hilarisch..
Wel wil ik de kindjes hier even een pluim geven. Zij zeggen namelijk bij alles wat ze doen of krijgen kiitos (dankjewel), dat kun je in Nederland vaker niet dan wel zeggen.

Dit wilde ik nog even kwijt over het gekke Finland. Voor de rest gaat het helemaal goed hier!

Zaterdag vertrek ik voor een week naar Lapland, dus ik hoop dat ik daar mooie dingen meemaak die ik hier weer met jullie kan delen!
Liefsx,